Week 8/9
Blijf op de hoogte en volg Karlijn
07 April 2018 | Ghana, Golokuati
Week8
Vrijdags zijn we rond 10 uur in de ochtend vertrokken naar Ada om daar het paasweekend door te brengen. Rond 2 uur kwamen we aan in Ada en zijn we naar het huis gegaan om al onze spullen neer te zetten. Toen zijn we naar een hotel in de buurt gegaan om lekker te gaan eten. Tijdens het eten vertelden ze ons dat ze speciaal voor ons een kampvuur hadden georganiseerd 's avonds, en dat we mochten gaan zwemmen in hun zwembad. Dus toen zijn we snel op en neer gelopen naar huis om onze bikini's aan te doen. Gelukkig is het huis nog geen 5 minuten van het hotel vandaan. Terug in het hotel zijn we gaan zwemmen, hebben we bij het kampvuur gezeten en hebben we de stoelendans gedaan met een paar andere mensen die daar ook aan het zwemmen waren.
Zaterdags ben ik samen met Dian naar Accra gegaan voor het project in het ziekenhuis. Dus om 7 uur ons bed uit, omdat we om 8 uur vertrokken. Samen met Percy (de ghanese begeleider in Ada) en Dian in de taxi gestapt om naar Kasseh te gaan om daar in een trotro te stappen naar Accra. In Accra aangekomen zijn we naar Accra Mall gegaan om het project geld te pinnen en aangezien we nogal veel donaties hebben gekregen moesten we dus ook veel pinnen. Dus met een envelop met een dik pak geld erin door naar de winkel waar we de spullen gingen kopen. Percy had een vriend geregeld die taxi chauffeur is in Accra en die ons dus wilde brengen. Het moment dat je Accra binnen komt, kom je in een andere wereld. Eindelijk een weg zonder gaten, stoplichten die ook echt werken, geen houten hutjes, gebouwen met meerdere verdiepingen en mensen zijn heel anders gekleed. Toen kwamen we in het centrum zelf, en dat is iets wat bijna niet uit te leggen is. Overal lopen mensen spullen te verkopen. Als je even stil staat met de auto komen ze allemaal naar de auto gerend en gaan met hun handen de auto in. Ik moest mn telefoon en andere spullen ook goed wegstoppen, anders pakken ze het zo van je weg. Overal zijn marktkraampjes. Overal moet je stapvoets rijden, omdat er zoveel mensen lopen en over willen steken. En er rijden heel veel auto's en trotro's rond. We wisten niet precies waar de winkel zat, maar hadden contact gehad met de baas van de winkel en moesten hem bellen als we bij een bepaald punt waren. Hij zou ook naar dat punt komen en ons begeleiden naar de winkel. Dus toen we bij dat punt kwamen was die man er ook en we moesten hem met de auto volgen. We reden een steegje in en moesten daar parkeren. We stonden voor een gebouw met een buitentrap naar boven. We volgde de man mee naar boven en kwamen zo in de winkel terecht. Het voelde een beetje alsof we drugs aan het dealen waren. Met een pak geld in onze tassen, geen adres van de winkel en dan zit de winkel ook nog eens ergens in een steegje. De man was verder heel aardig en heeft ons goed geholpen. We moesten gaan zitten en kregen allemaal een flesje water. Percy en de taxichauffeur hebben al die tijd erbij gezeten om op ons te wachten. We hebben de meneer van de winkel uitgelegd waarvoor we kwamen en wat we wilden hebben. Na veel gepraat hadden we van alle spullen de prijs en konden we kijken wat binnen ons budget gekocht kon worden. Uiteindelijk na veel puzzelen hadden we alle spullen bij elkaar. Toen kwam er een man binnen in een wit pak en gaf ons allemaal een hand. Dit bleek dus de grote baas van de winkel te zijn. Hij leek al helemaal op een maffiabaas. Hij heeft ons wel heel erg geholpen en heeft nog heel veel extra spullen met korting of zelfs gratis gegeven om te doneren. Toen we alles hadden afgerekend en ze alles aan het inpakken waren vroeg de baas ons of we gelovig waren. Dat is hier in Ghana een lastige vraag als je dit niet bent. Als je nee zegt krijg je een heel verhaal en als je ja zegt moet je erover mee praten. Dus hebben we maar eerlijk gezegd dat we niet gelovig waren. Dit was een van de grootste fouten tot nu toe hier. We dachten op tijd klaar te zijn, maar hebben nog 2 uur geluisterd over een verhaal over god en wat hij allemaal kan en gedaan heeft. Ik geloofde er niks van, maar heb uit respect geluisterd. Hij vertelde dat zijn vrouw nooit een kind heeft kunnen krijgen tot hij samen met haar ging bidden voor een jongetje, en 9 maanden later kregen ze een jongetje. Toen wilde zijn vrouw een tweeling en nadat hij met haar is gaan bidden kregen ze een tweeling van het geslacht dat ze wilde. Zijn vrouw wilde ook nog graag een drieling, en ook die is er natuurlijk na veel bidden gekomen en ze hadden allemaal het geslacht dat ze wilden. Na dit mooie verhaal pakte hij de bijbel en vroeg of ik een stuk voor wilde lezen. Dit heb ik dus ook maar gedaan. Na wat foto's en even bidden zijn we gegaan. Hij heeft mijn naam in zijn bijbel gezet en heeft die aan mij gegeven. Ik heb dus de rest van de dag door Accra rondgelopen met een 5 kilo zware bijbel in mijn rugzak. Met een taxi volgepropt met 2 rolstoelen en 4 tassen vol met spullen voor het ziekenhuis zijn we terug naar Ada gegaan. Maar eerst onderweg een lekkere hamburger gegeten in Accra. Net buiten Accra zijn we overgestapt in een trotro, met 12 andere mensen en allerlei spullen op schoot en in je nek. Maar uiteindelijk zijn we veilig en heel aangekomen in Ada. 'S avonds wilden we eigenlijk met z'n allen naar een feest gaan, maar omdat er veel mensen opgepakt waren met drugs en wapens mochten we van Percy niet meer gaan. Dus had Percy ons uitgenodigd om bij hem thuis te komen feesten. Bij hem in huis zitten nog 3 andere Nederlandse studenten en nog 1 nederlandse begeleidster die hier in Ghana getrouwd is. Dus hebben we 's avonds gezellig bij hun een drankje gedaan.
Zondags zijn we met z'n allen bij het hotel gaan ontbijten voor Pasen. Verder hebben we die dag lekker aan het zwembad en aan het strand gelegen. 'S avonds hebben we pizza besteld om te eten. Deze hadden we om 7 uur besteld en kwam uiteindelijk om 11 uur pas. Dus die avond hebben we niks meer gedaan. Ik had die dag wel erg last van heimwee, omdat ik graag thuis wilde zijn met mijn familie om pasen te vieren. Het is hier heel erg mooi en leuk, maar op zulke momenten ben ik toch liever bij familie.
Week 9
Maandags was 2e paasdag en we zijn met Percy mee gegaan naar zijn kerk. Hier waren 's middags allerlei leuke dingen te doen. We hebben basketbal gespeeld, een ghanees spring klap spel geleerd en allerlei spelletjes gedaan. Aan het eind van de middag zijn we naar huis gegaan om te eten en klaar te maken, omdat we 's avonds naar een pool party gingen. Dit was echt heel leuk. We hebben met z'n allen lekker gedanst, gedronken en gezwommen.
Dinsdags was het alweer tijd om terug te gaan. Om 12 uur in de trotro gestapt om terug te gaan naar Golokuati. Onderweg hebben we nog even 9 matrassen opgehaald voor het project om te doneren aan het ziekenhuis. Dus een trotro vol met 8 blanke met een kleine kater, 7 koffers, allerlei ziekenhuisspullen en 9 matrassen op het dak. Helemaal veilig en uitgeput waren we weer in Golokuati. Niemand had zin om te koken, dus hebben we maar pizza's gehaald. Na het eten zijn Tessa en ik vertrokken naar het ziekenhuis om een nachtdienst te draaien. Dat is ook iets wat ik nooit meer doe. We hebben de nacht op de emergency geholpen, maar daar was niks te doen. We hebben de hele nacht op een stoel zitten slapen. Ik ben blij dat ik het heb gedaan en gezien, maar ik weet nu ook dat het niet mijn ding is.
Woensdagochtend om 8 uur waren we terug van de nachtdienst, en heb dus ook de hele dag in bed gelegen. 'S avonds hebben we alle project spullen verdeeld en alles klaargelegd om het donderdag af te geven.
Donderdags was de laatste dag in het ziekenhuis en hebben we alle spullen gedoneerd aan het ziekenhuis. De chauffeur van het ziekenhuis heeft alle matrassen en andere spullen opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht. Bij het ziekenhuis aangekomen met alle spullen waren ze erg blij. Ze hebben heel veel foto's gemaakt en ze gaan ervoor zorgen dat alle spullen naar de goede afdeling gaan. Toen we klaar waren zijn we met de hoofdzuster van het ziekenhuis Kpando in gegaan,omdat we stof mochten uitkiezen.Ze gaat als bedankje voor ons Ghanese jurkjes laten maken.
Vrijdags zijn we 's ochtends naar de basisschool gegaan om afscheid te nemen. Dit kon niet te lang, omdat we naar Ho moesten om ons visum op te halen. De directeur heeft voor ons stof laten maken met onze namen erop, maar omdat die nog niet klaar waren komt hij ze nog brengen. Na de basisschool zijn we in een trotro gestapt om naar Ho te gaan om ons paspoort met verlengd visum op te halen. Dit is allemaal goed gegaan, en ik mag dus ook voorlopig nog in Ghana blijven. Aan het eind van de middag wilde we nog even snel naar de markt in Golokuati lopen om wat boodschapjes te halen. Toen we net alles hadden begon het te regenen. En niet zachtjes, maar zo hard dat de weg onder water stond. Dus toen zijn we maar rustig in de regen naar huis gelopen, want nat is nat.
Vandaag (zaterdag) was niet zo bijzonder. Ik heb al mijn kleren gewassen en ben begonnen met mijn koffer in te pakken. Dit omdat we maandag gaan beginnen met rondreizen. Dus morgen de laatste dingen inpakken en alles opruimen en dan afscheid gaan nemen van Golokuati.
Tessa, Tyana, Doortje en ik zijn klaar met stage en gaan beginnen aan onze rondreis. Zo ziet de eerste week eruit:
- Maandag: vertrekken naar Ada om daar onze koffers neer te zetten (omdat we hier eindigen en alleen onze backpacks meenemen) en te overnachten.
- Dinsdag: naar Accra om daar de bus te pakken naar het noorden, naar Tamale. Omdat de bus pas om 3 uur 's middags vertrekt komen we 's nachts aan.
- Woensdag: Tamale bekijken en aan het eind van de dag naar Mole national park, en daar overnachten
- Donderdag: Safari in mole national park. Doortje en ik blijven daar, Tessa en Tyana gaan dan verder door het noorden reizen.
- Vrijdag: In Tamale de bus terug naar Accra pakken om terug te gaan naar Ada.
Stage is afgerond en nu is het eindelijk tijd om te gaan reizen. Eerst naar het noorden en dan in het zuiden naar Cape coast en Elmina. Maar hoe dit allemaal gaat en wat ik daar allemaal mee ga maken lees je in mijn volgende blog.
-
07 April 2018 - 23:51
Sonja:
Je hebt weer veel meegemaakt afgelopen 2 weken. Mooi dat jullie zoveel spullen hebben kunnen kopen voor het geld dat gedoneerd is. Nu lekker vakantie vieren en rondreizen.
En als je volgend jaar thuis aan het paasontbijt zit denk je met heimwee terug aan Ghana. liefs xxx mama -
09 April 2018 - 13:07
Anita:
Karlijn het heeft lang geduurd voor er een verslag kwam maar deze maakt het weer goed. Was weer een bewogen week hoor. Nu maar lekker rondtrekken en vergeet vooral je bijbel niet (je weet maat nooit). Maak er iets geweldigs van en ga lekker genieten zolang je nog kunt. Liefs van ons. -
09 April 2018 - 20:57
Heleen:
Weer een prachtig verslag Karlijn en hele mooie foto's.
Geniet van je vakantie !
Veel liefs en dikke knuffel. Heleen -
09 April 2018 - 21:16
Piep:
Wat een prachtig verhaal weer en wat fijn dat alle spullen goed terecht zijn gekomen
Het is wel een heel avontuur geworden!! Nu lekker gaan genieten van
Je vakantie! Heel veel liefs en een dikke knuffel ook van Guus
-
09 April 2018 - 21:45
Hendrik-Jan:
Ha meisje. De laatste fase in je stageperiode. Lekker vakantie vieren nu. Geniet er van met volle teugen. Liefs en dikke kus papa. -
09 April 2018 - 22:03
Jacqueline :
Het is weer genieten om je verhaal te lezen Karlijn! Fijn dat jullie zo veel spullen hebben kunnen kopen, ik snap goed dat ze er erg blij mee waren. Geniet nu volop van je vakantie!
Dikke knuffel, Jacqueline -
11 April 2018 - 17:32
Gitta:
Lieve Karlijn, hartstikke leuk om te lezen dat je een geweldige tijd hebt in Ghana. Super dat jullie zoveel geld hebben opgehaald en goede spullen hebben kunnen aanschaffen voor het ziekenhuis. Supertrots op jou en je vriendinnen. geniet van je welverdiende vakantie! Enjoy girl!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley