week 1

Na een lange reis eindelijk aangekomen in Ghana golokuati.

Dag 1 (Maandag):
De reis begon maandag 5 februari om half 8 op vliegveld Amsterdam Schiphol. Met 2 grote koffers, een handbagagekoffer en een handtas op weg naar de incheckbalie om de koffers in te checken. Na het inchecken met mijn ouders op het vliegveld ontbijten. Om half 9 staan ik en de anderen die mee gaan bij de douane en is het tijd om dan echt afscheid te nemen. Na een paar dikke kussen en knuffels en een paar traantjes is het dan echt tijd om te gaan. Met z'n 8en door de douane en doorlopen naar de gate. Dit ging allemaal erg snel en waren dus ook mooi optijd bij de gate om naar Parijs te vliegen om daar over te stappen naar Accra. Wij waren mooi optijd, maar het vliegtuig natuurlijk niet. 20 minuten vertraging. Na een lange tijd in de rij te staan bij de gate konden we het vliegtuig in. Deze vlucht was maar een uur, maar met veel turbulentie en dus erg misselijkmakend. In parijs aangekomen door de sneeuw en kou naar binnen om de volgende gate te vinden om ons vliegtuig naar Accra te vinden. Al snel gevonden en er naar toe omdat we maar een half uur hadden om over te stappen. Na een stukje lopen aangekomen bij paspoortcontrole om daar achteraan in de rij aan te sluiten. Ondertussen al grote stress over of we onze vlucht wel gaan halen. Allemaal erdoorheen en door. Toen in de rij voor de bus die ons naar de gate brengt. Nog 10 minuten voor onze gate sluit komt de bus aan. Dit busritje duurde nog 5 minuten ongeveer en ik kreeg steeds meer stress en ging er al vanuit dat ik het niet haalde en mijn koffers wel. Na het uitstappen van de bus tussen de menigte door gerend naar de gate. Net optijd kwamen we aan en konden meteen het vliegtuig in. In het vliegtuig lagen mooi op de stoelen een dekentje, koptelefoon, kussentje en slaapmaskertje. Met een beeldschermpje voor ons konden we mooi zien waar we vlogen, hoelang het nog was en konden we ook gewoon een film kijken of spelletjes spelen. Terwijl wij nog aan het uitpuffen zijn van het rennen naar de gate krijgen we te horen dat het vliegtuig enkele minuten vertraging heeft. Dit bleek uiteindelijk 1,5 uur vertraging. Verder was het een goede vlucht en kwamen we half 9 (half 10 in Nederland) aan in Accra. 1voet uit het vliegtuig en daar was de warmte. Je kleren kleefde meteen aan je vast en alles was klam en heet. Het zweet droop meteen overal naar beneden. Daar weer door een paspoort en visumcontrole wat heel langzaam ging, want Ghanezen doen alles rustig en langzaam. Na de controle de koffers pakken en dan Lydia zoeken. Dit is de vrouw die ons begeleid bij alles en woont naast ons. Op het moment dat je deuren van het vliegtuig uit loopt rennen er meteen allemaal mannen en jongens op je af die je koffers bijna uit je hand trekken omdat ze je willen helpen. Dus koffers goed vasthouden en opzoek naar Lydia. We hadden haar al snel gevonden en zijn met z'n allen naar het busje gelopen. Alle koffers in de bus en wij er ook nog tussen op weg naar het hotel voor een overnachting. Eenmaal in het hotel drong het pas echt door: ik ben in Ghana.

Dag 2 (dinsdag):
De 1e nacht best goed geslapen, met maar een paar keer wakker worden. In de ochtend ontbijten en proberen een beetje te wennen aan de hitte. Vandaag staat er een dag met een busreis van minimaal 5 uur op de planning om naar golokuati te gaan waar ons huis voor de komende 3 maanden is. Met al onze koffers en wij in de bus kan de reis beginnen. Met geen beenruimte en 30 graden vond ik dit natuurlijk heel leuk. Maar met de raampjes open en af en toe even van zithouding veranderen ging het prima. Onderweg echt heel veel gezien wat gewoon bijna niet te beschrijven is. Mensen die bij elk stoplicht aan je raampje staan met grote bakken op hun hoofd om iets te verkopen, huisjes gemaakt van hout en riet en natuurlijk erg veel armoede. Natuurlijk ook veel mooie en leuke dingen gezien, zoals apen, lake volta en natuurlijk gewoon een hele mooie natuur. Een lunchpauze bij een hotel aan Lake Volta waar we heerlijke cheeseburgers hebben gegeten en hebben genoten van het uitzicht. Na deze lunch zijn we door gegaan naar het huisje. Uiteindelijk waren we om half 6 bij ons huisje. Na een kleine rondleiding in het huisje zijn we het dorpje even in gelopen om wat rond te kijken. Alle ghanezen zijn erg blij om je te zien en ze zeggen allemaal "you're welcome here". Je word weel door iedereen aangekeken en ze roepen in het Ghanees "blanke" naar je. Bijna al het water wat je hier drinkt zit uit zakjes, dit is aan het begin erg wennen maar nu weet ik niet meer anders. Ook merk ik dat ik erg veel moet drinken, omdat het zo heet is en je erg veel zweet.

Dag 3 (woensdag):
Vandaag hebbben we stof voor onze jurkjes voor in het ziekenhuis gekocht en hebben we ons helemaal laten opmeten door de naaister. Omdat we het allemaal zo heet hebben, zijn we naar het zwembad gegaan. Samen met lydia in 2 taxi's verdeeld reden we naar het zwembad. Toen we daar aankwamen bleek dat ze het zwembad aan het poetsen waren en waren we allemaal erg teleurgesteld. Het was bloedheet en we hadden ons hier allemaal op verheugd. Gelukkig wist Lydia nog een zwembad en zijn we daarheen gegaan. Daar hebben we lekker gezwommen en ook even geluncht. Helemaal uitgeput kwamen we terug in het huisje en hebben we pannenkoekjes gemaakt om te eten. Omdat het hier 's avonds naar een heerlijk temperatuurtje afkoeld zijn we lekker buiten gaan zitten. Tot om half 10 overal alle lichten uitvielen. En dan is het echt donker. Omdat Sjuull om 11 uur mijn tijd jarig is wilde ik opblijven, dus zijn we maar samen met de buurjongens en meisjes sterren gaan kijken en hebben we met z'n allen voor Sjuull gezongen. De hele nacht is de stroom uitgeweest en ook de waaiers aan het plafond op de slaapkamers. Het was dus erg moeilijk om in slaap te komen, omdat als je ook maar 1 beweging maakte je weer helemaal bezweet was.

Dag 4 (donderdag):
De elektriciteit deed het nog niet en het was dus overal erg warm. Gelukkig moesten we toch op staan, omdat er vandaag veel op de planning stond. Het ziekenhuis bezoeken waar 4 van ons stage gaan lopen (ik niet), naar de dovenschool waar 2 van ons gaan helpen en naar de markt om boodschappen te doen voor het avondeten. Eerst naar het ziekenhuis. Dit was erg raar omdat het zo anders is dan in Nederland. Mensen zitten overal te wachten tot ze hulp krijgen en alle spullen en gebouwen die ze daar hebben zijn versleten of ze hebben het gewoon niet. We mochten ook een kijkje nemen in het mortuarium van het ziekenhuis. Dit was erg heftig, want hij deed de koelcel open en daar lagen tientallen mensen in stellingen op elkaar gestapeld met plasjes bloed en vocht om hun heen en op de grond. Ik vond dit erg heftig om te zien en ben dus ook meteen omgedraaid en even naar buiten gelopen. Na dit te zien te hebben zat ik er ook even doorheen. Ik vroeg me af of ik dit wel 3 maanden vol kan houden in zo'n ziekenhuis. Na ons bezoek aan het ziekenhuis zijn we door gegaan naar de school voor doven. Hier moesten we eventjes wachten omdat de hoofddirectrice was vergeten dat we kwamen en dus lekker thuis even aan het uitrusten was. Tijdens het wachten kwamen er verschillende klasjes langs en wilden allemaal op de foto met ons. Ze waren erg enthousiast en vonden het heel leuk als je een selfie met ze maakte. Toen de hoofddirectrice er was hebben we uitleg gekregen van haar over de dovenschool. Ook tijdens deze uitleg viel natuurlijk de elektriciteit weer uit. Dit was erg jammer omdat in haar kantoor de airconditioning aan stond. Na 15 minuten ging gelukkig de stroom weer aan. Na de dovenschool zijn we met een aantal mensen nog naar de markt gegaan om wat verse groenten te halen voor het avondeten. 's avonds hebben we gewoon met z'n allen een beetje zitten buurten en chillen.

Dag 5 (vrijdag):
Vandaag stond er ook weer veel op de planning. We zijn naar het ziekenhuis geweest waar ik en 3 anderen stage gaan lopen en naar een basischool waar wij elke vrijdag gaan helpen. Eenmaal in Kpando bij het ziekenhuis aangekomen kregen we te horen dat we daar geen stage konden komen lopen, omdat er al veel Ghanese studenten stage lopen en het dus vol zat.Blijkbaar wist iedereen dit al behalve wij 4 die daar stage moesten gaan lopen. Toen zijn we doorgereden naar Anfoega waar het ziekenhuis is waar we nu dan stage gaan lopen. Ik vond het wel erg jammer dat we naar een ander ziekenhuis moesten, omdat ik me had voorbereid op het ziekenhuis in Kpando. Het ziekenhuis waar we nu stage lopen is ook erg mooi maar veel kleiner en rustiger. Op sommige afdelingen waren maar 1 of 2 patienten. Ik merk heel erg aan mezelf dat ik nu ik het ziekenhuis heb gezien het wel heel erg spannend begin te vinden. Ook omdat het in een keer een ander ziekenhuis is, maar ook omdat het gewoon heel anders is dan Nederland en ik daar de eerste dag stage altijd al spannend vind. Nadat we naar het ziekenhuis waren geweest zijn we doorgereden naar de basisschool. We zijn hier naartoe gebracht door een paar mannen van het ziekenhuis en konden dus eindelijk weer een keer in een auto die niet half uit elkaar viel, met airco en niet bij elkaar op schoot of tegen elkaar gepropt. We zijn door hun afgezet bij een stationetje waar een klein busje op en neer rijd naar het basisschooltje. Dit omdat het anders nog een heel stuk lopen is door een dorpje en allemaal smalle weggetjes. Eenmaal aangekomen zie je meteen alle kindjes kijken en zwaaien.  We werden heel lief ontvangen door alle docenten en kregen van hun daar ook lunch. Rijst met bonen en een of ander pittig spul erbij. Ik vond het erg naar weiland smaken maar heb het uit respect met moeite opgegeten. Na de les zijn we alle klasjes afgegaan. Bij elke klas stonden alle kindjes tegelijk op en zeiden allemaal tegelijk "you're welcome"  en "how are you". Nadat ze dit hadden gezegd zei de directeur dat ze mogen zitten en gaan ze verder met de les. Na alle klasjes af te zijn gegaan haalde ze 1 voor 1 alle klasjes naar buiten en moesten we met ze op de foto. Vooral de kleine kindjes vonden het eng en waren erg onder de indruk van ons. Tijdens het maken van de groepsfoto met alle klassen ging er 1 klein jongetje rustig voor de hele groep staan en trok zijn broek naar beneden om even rustig een plasje te doen. Na alle foto's was het lunchtijd voor alle kindjes. We hebben nog met een aantal kindjes wat selfies gaan maken en zijn daarna terug naar het huisje gegaan. Terug bij het huisje heb ik samen met Manon onze was gedaan. Dit moet met 2 grote emmers en dan alles met het handje wassen en uitwringen. Dat is nog eens hard werken. 'S avonds hebben we met z'n allen buiten gechilled met sangria en muziek. Ook toen viel de stroom weer uit en was het super donker. Gelukkig duurde het nou maar iets van 10 minuten voordat de stroom weer aan ging.

Dag 6 (zaterdag):
Vandaag was een rustdag en hadden we geen plannen. Uiteindelijk hadden we besloten om vandaag weer lekker naar het zwembad te gaan. Hier hebben we geluncht en daarna lekker in het zwembad gezeten met op de achtergrond een lekker muziekje en een drankje erbij. Net vakantie. Toen we terug kwamen hebben Manon, Doortje en ik samen met onze Ghanese buurvrouw gekookt. En nu zit ik hier mijn blog af te schrijven. Ik elke dag geprobeerd om het af te schrijven en te plaatsen op de site, maar dan was er buiten weer iets leuks te doen waardoor ik niet verder heb geschreven.

Vanaf volgende week dinsdag gaat het echt beginnen en ga ik doordeweeks 4 dagen stage lopen in het ziekenhuis en op vrijdag voorlichting geven op de basischool. Morgen ga ik nog naar de watervallen en naar de aapjes. Maar dit lezen jullie in mijn volgende blog.