week 11/12

De laatste 2 weken, en dus ook de laatste blog.

Week 11
Deze week hebben we de hele week in Ada gezeten. We hebben veel aan het zwembad gelegen en verder gewoon rustig aan gedaan en uitgerust. In het weekend zijn we alle 8 met wie we 3 maanden hebben gezeten nog een keer bij elkaar gekomen, omdat iedereen was gaan reizen en dit het laatste weekend was dat iedereen nog in Ghana was. We hebben gewoon met zn allen lekker wat gedronken en ons reisverhalen uitgewisseld.

Week 12
Maandags was 1 iemand van onze groep jarig, en we hebben dit ook gevierd. We zijn naar net zwembad gegaan en hebben daar lekker gezwommen en gegeten. We hadden aangegeven dat er 1 iemand jarig was, daarom hadden ze speciaal een tafel mooi gemaakt met kaarsen en bloemen. Ik zat erg in een dipje, omdat het de laatste week is en ik wel naar huis wil maar ook hier geen afscheid wil nemen van alles. Gelukkig was het 's avonds al wat minder, omdat we nog een aantal leuke dingen op de planning hadden staan.m

Dinsdags zijn doortje en ik samen naar Cape Coast vertrokken. Vanuit Ada met de trotro naar Accra, om daar in een trotro te stappen rechtstreeks naar cape coast. In de trotro naar cape coast zat een man naast ons die vroeg waar we heen gingen. Toen we hem dit vertelde ging hij meteen voor ons een taxi bellen die ons voor een normale prijs naar ons hotel kon brengen, zodat we geen taxi meer hoefde te zoeken en niet opgelicht konden worden. Hij was zelf ook taxi chauffeur en wilde ons de dagen in cape coast wel rondrijden. Toen we in Cape coast waren zijn we meteen naar het hotel gegaan en hebben we daar 's avonds wat gegeten.

Woensdags zijn we naar Elmina en Cape Coast castle geweest. In Elmina ligt st. george's castle. Dat is een slavenfort die door de portugezen is gebouwd en uiteindelijk door de Nederlanders is overgenomen. In het fort werden alle slaven in dungeons gehouden voor ze werden verkocht. We hebben een rondleiding gekregen door het hele fort. Aan het begin durfde ik niet zo goed te zeggen dat ik uit Nederland kwam, omdat het van de nederlanders is geweest. Het is niet dat ze ons daardoor anders behandelden, maar het voelt toch gek. Het heftigste vond ik "The door of no return". Via de Male dungeon ging je een klein kamertje in waar de mannen en vrouwen dan samen kwamen (de vrouwen kwamen hierin via een soort stenen glijbaan vanuit hun dungeon). Vanuit daar ging je via een hele lage kleine opening naar een ander klein kamertje waar een kleine opening naar buiten zat. Hier moesten de slaven vroeger doorheen wanneer ze waren verkocht en op de boot moesten om naar hun bestemming te gaan. Daarom heet het The door of no return, omdat ze nooit meer zouden terugkeren. Het was echt heel interessant maar toch ook wel erg heftig. Daarna zijn we naar Cape Coast castle gegaan. Dit is ook een slavenfort geweest maar dan van de engelsen. Het was een beetje hetzelfde idee als Elmina, maar dan kleiner. Het was even indrukwekkend. Na dit allemaal gezien te hebben zijn we terug naar het hotel gegaan. Daar hebben we nog even aan het zwembad gezeten en daarna 's avonds gegeten.

Donderdags zijn we 's ochtends naar Kakum national park geweest. Dit is een groot natuurpark waar je over touwbruggen kan lopen. Het zijn in totaal 7 touwbruggen op een hoogte van 60 meter. Na de eerste brug was ik er al klaar mee. Bij elke stap wiebelde en kraakt de hele brug. Toch heb ik ze allemaal gedaan, omdat ik Doortje niet alleen wilde laten. Hierna zijn we terug naar Cape Coast gegaan om een trotro te pakken naar Accra. Toen we in de trotro zaten en bijna weg wilde gaan stapte er een man die begon te bidden en vroeg of iedereen mee deed. Het was niet gewoon even bidden, het duurde 4 uur (bijna de hele reis dus). In Accra hebben we even gegeten, om daarna koningsdag te vieren bij de Nederlandse ambassadeur. Die had alle Nederlanders woonachtig in Ghana uitgenodigd om koningsdag te komen vieren. De rest van de mensen die in Ada zaten kwamen daar ook naar toe. Omdat wij op het laatste moment hadden besloten om te gaan hadden hun onze ghanese jurkjes meegenomen en hebben we die even snel achter een auto aangedaan. Het was best een leuk feest met bitterballen, kaas, haring en andere lekkere nederlandse hapjes. Om 11 uur zijn we met de rest mee in de trotro gestapt terug naar Ada.

Vrijdags was de stroom er de hele nacht af geweest en 's ochtends ook. Dus om 7 uur al wakker door de warmte natuurlijk. Omdat er ook al een paar dagen geen water was besloten we maar om naar het zwembad te gaan, om al het zweet af te spoelen. We hebben de hele dag aan het zwembad gelegen.

Zaterdags en zondags hebben we gewoon lekker in Ada gechilld en af en toe naar het zwembad gegaan.

Maandags was het tijd om te gaan. Koffers ingepakt en in de taxi naar Accra. Onderweg naar Accra was het best druk op de weg, dus was het file rijden. Omdat iedereen zo rustig reed gaf een taxi voorrang aan een meisje die wilde oversteken. Op het moment dat ze overstak komt er met volle snelheid een motor aangereden die vol tegen haar aan reed. Het meisje lag dood stil op de grond. Er kwamen al mensen aan om haar te helpen dus reed onze taxi door. Ik weet helaas niet hoe het nu met het meisje gaat en of ze het heeft overleefd. Een stukje verder reed er weer een motor en die werd bijna van de weg af gedrukt door een andere auto. Dit ging maar net goed. Toen we verder reden en langs een vrachtwagen reden kreeg de vrachtwagen net een klapband. Dit gaf dus een erg harde waardoor we nog een keer allemaal schrokken. En toen moest ik nog een vliegtuig in... Eenmaal in Accra hebben we daar wat gegeten en zijn we daarna naar het vliegveld gegaan. Om kwart over 8 waren we op het vliegveld, wat mooi optijd was, omdat onze vlucht om half 12 was. Eerst in de rij om onze koffers te laten wegen en paspoort controle. Dit duurde al een half uur. Toen in de rij om onze koffers in te checken. Na veel mensen die voordrongen en gewacht was ik aan de beurt. Op het moment dat ze mijn paspoort had gescand vertelde ze me dat ik werd omgeboekt naar de KLM vlucht rechtstreeks naar Amsterdam. Dit vond ik niet erg, als Doortje ook omgeboekt kon worden. Dit was mogelijk. Toen ze onze koffers had ingecheckt en we onze tickets kregen bleek dat onze vlucht al om 10 uur ging, en het was ondertussen al kwart over 9. Dat werd dus rennen. En die vrouw achter de balie maar roepen: "straight to the gate! straight to the gate!". Dus wij snel naar de gate rennen, maar niet voordat we door de immigratie en de security waren geweest. En dit duurde natuurlijk ook nog erg lang. Ondertussen moest ik ook papa en mama nog laten weten dat ik een andere vlucht had en dus ook op een andere tijd aan zou komen. Nou bleek dus dat ik om 7 uur aan zou komen en niet om 11 uur.  Er waren meer mensen die met hetzelfde vliegtuig mee moesten en mochten we uit de rij en vooraan gaan staan. Snel door de security heen en naar de gate rennen. Uiteindelijk zaten we om 10 over 10 in het vliegtuig en is deze om half 11 vertrokken. Het was een rustige vlucht van maar 6 uur.

Eenmaal in Amsterdam aangekomen hebben we wel drie kwartier op onze koffers moeten wachten. Maar dan heb je je koffers en loop je de deuren uit en staan daar je ouders en broer en zus je op te wachten met een welkom thuis ballon. Na iedereen een dikke knuffel gegeven te hebben naar de auto waar een heerlijke bruine boterham met kaas op me lag te wachten. Ik heb nog nooit zo van een boterham genoten. Thuis hing ook nog een mooi spandoek met Welkom thuis erop. 'S middags is de hele familie nog langs gekomen en dit was natuurlijk super gezellig.


Helaas zitten de 3 maanden er alweer op. Zoveel dingen mee gemaakt om nooit meer te vergeten. Nieuwe mensen ontmoet en heel veel nieuwe dingen over mezelf geleerd. Ik kan daarom ook zeggen dat ik trots ben op mezelf en ook zeker geen spijt heb van deze keuze!

Misschien tot ooit, bij een volgende blog, bij een nieuwe reis.